Een vroege Pasen in 2021.
De caravan uit zijn winterslaap halen en een lang weekend even helemaal niets.
Layla, de oude Bearded Collie. Puck de druktemaker en Whoopi , de onbezonnen Briard puber(in) gingen natuurlijk met ons mee.
Na de honden regelmatig van her en der teruggeroepen te hebben staat het schapennet en kunnen Whoop en Puck rond de caravan rennen en elkaar uitdagen. Dat Whoop twee keer zo groot is, is geen probleem voor Puck. Whoop daagt uit, Puck trekt alle haren van Whoop uit en Whoop heeft plezier tot de baas ingrijpt en zegt dat het wel wat rustiger kan.
Dan met zijn allen naar het omheinde bos een stukje verderop. De baas corrigeert 100 keer maar de honden blijven trekken want ze zijn hier en willen daar zijn. Dan los en daar gaan ze: Puck gaat meteen van het pad af en zoekt de heide 20 meter links en rechts van het pad af op zoek naar vreemde luchtjes. Whoopi staat op het pad te wachten en te kijken tot de konijnen overspringen om daarna achter Puck aan te sprinten. Heb je pech dan komen twee honden terug uit de bosjes met slierten van twee meter prikketak aan hun haren. Maar hier is wel hier, voor de baas die niet van schreeuwen en roepen houdt.
Op een groot bospad naar beneden komt van de andere kant iemand met een oranje petje. Die wordt meteen aangeblaft. Loopt er een hond bij die geïnteresseerd is in drie knappe teven dan komen ze van een koude kermis thuis. Whoopi gaat een en ander het liefst een beetje uit de weg, Layla is oud en heeft geen interesse en Puck wil geen polonaise van de meeste kerels die aan haar kont willen ruiken. Respect wil ze hebben :-)
Wind, regen en sneeuw maakt niet uit. Elke wandeling moet er even in het water gestaan worden en daarna heel hard rennen en stoeien om weer droog en warm te worden.
En wanneer er dan ook nog een ijshoorntje met een beetje slagroom geregeld wordt dan is het feest compleet.
Slapen in de voortent in de bench is dan geen probleem meer want alle honden slapen goed na een dagje kamperen. Maar nu het maandag 3 graden wordt gaan we zondagavond lekker weer naar huis. Hebben de honden pech en kunnen ze geen rondjes meer om de caravan rennen met Pasen.
Suppen
Suppen. Wie, ikke?
Ik lag te soezen in de kamer toen ik verontrustende geluiden hoorde. Mijn medebewoners hadden het over “suppen”, Ierse waterspanielen en mijn naam werd ook veel genoemd. Gelukkig was de consternatie weg na de woorden “zo, ingeschreven…” en kon ik rustig doorslapen. Het woord suppen kwam nog wel eens voor maar ik had er voor de rest geen voorstelling van. Gelukkig maar want ik had het al druk genoeg met mijn nieuwe puphuisgenote Whoopi, die sinds 22 juni mij van mijn troon probeert te stoten.
7 september 2019 werd de rust wederom weer eens gestoord. Na maanden prachtig weer was voor vandaag hagel en onweer voorspeld. Een prachtige dag om niets te doen. Om me heen was echter een boel drukte over welke kleding mee moest (ook al zoiets onbegrijpelijks van mensen) en wat er mee moest voor de honden. Het woord suppen viel mij net iets te veel. Er was iets aan de hand!
Layla, mijn oude medebewoonster, werd bij de oppas gebracht en ik (en die vervelende Whoopi) moesten een eind rijden naar Iksup in Loosdrecht. Uitstappen in de regen en wat denk je? Daar waren ook Annelies met Splien of Phoebe (haal die altijd door elkaar) Michael met Sting, Karin met Derry. Dus vier Ierse Waterspanielen en één Franse Waterbriard. Wandelen in optocht naar een ruimte. Alle baasjes gingen er met kleren in en kwamen er met wetsuits weer uit (?!). Dan met een boot naar een eilandje. WATER, dat ziet er interessant uit… Met zijn allen netjes staan voor de foto en dan kwam er een plank die op het water dreef. Mijn baas ging erop dus ik mee. Wat een wiebelding! Even wennen hoor, voelde niet heel erg stabiel aan. En dan vaart die plank ook nog met ons weg het open water op. Mijn baas zegt Zit, zit… Maar die plank die wiebelt als een gek! Na een poosje begint de balans te komen. Ik kan zelfs zitten zonder om te kukelen! Als een vorstin ga ik vooruit. Niet zo heel lang want de eerste spetters vallen naar beneden. En na een poosje heeel veel spetters en hagel. Dat is NIET leuk. Van een mooi glad water naar een kookpot van druppels en lawaai.
Gelukkig niet zo lang. Tien minuten later is de bui voorbij en zit ik kletsnat in het zonnetje te drogen. Ik vind het saai maar niet onaardig. Anderen inhalen is leuk. Die vinden het ook allemaal saai maar niet onaardig. Toen het water heel smal was heb ik een keer geprobeerd naar de kant te zwemmen. Lukte wel maar er zat een touw tussen mij en de baas. Dus maar weer terug op de plank gestapt. Mijn mede hondenlotgenoten hebben dat ook allemaal een of meerdere keren geprobeerd. Behalve een nat pak hebben we er allemaal niets aan over gehouden.
Na een uur of anderhalf was het rondje af. Het was heel leuk. Gezellig bij mijn baas op schoot gezeten. Geprobeerd of de baas ook op de plank blijft staan als ik rondjes ging lopen en vooral moe van de nieuw opgedane ervaringen. Zeker een aanrader om eens uit te proberen.
jachtwedstrijd
Na een half jaar jachttraining met Puck ontkwamen we er niet aan. Er moest meegedaan worden aan een jachtwedstrijd met vijf jachtproeven in Amerika (Br). Aangekomen bleek dat een boer met een flink stuk grond geweldige proeven had uitgezet op zijn terrein. Een apporteerproef met als afleiding een rennende haas. Een verloren apport, een apport te water en aan de overkant van het water en een sleepspoor met apport. Het vervelende was dat het pijpenstelen regende en het in de loop van de dag niet echt droog werd. Ik heb gevraagd naar de mening van Puck, hieronder een samenvatting.
Ik: Dag Puck, wat ging er door je heen met de prijsuitreiking?
Puck: Ongelooflijk dat andere honden zich zo uitsloven om meer punten te verzamelen dan ik.
Ik: Wat is je opgevallen aan deze dag?
Puck: Tweeledig; aan de ene kant twijfel ik aan de jury; op de eerste proef haal ik 19 van de twintig punten. Op de overige vier proeven in totaal ook 19. Dat KAN toch niet waar zijn? Aan de andere kant wist ik niet dat het zo regenachtig is in Amerika. Volgens mij is het daar nooit droog.
Ik: Hoe kwam het dan dat in die andere vier proeven zo weinig punten zijn gehaald?
Puck: Ik neem alleen maar dummies mee die groen zijn en lekker zacht aan de tanden. Zien ze er anders uit (als een eend of zo) of smaken ze anders (naar foam, BAH) dan snuf ik er aan en loop lekker zonder weer terug. Ook was het water waar overheen gezwommen moest worden heel anders dan thuis een op de training, ook een no go dus en met de laatste proef werd er met een dode eend over de grond gesleept. Ik ben meteen naar mijn baas gelopen en aangegeven dat ik zo een spoor niet volg. Gelukkig was er één proef met groene dummies, geen water en een bewegende nephaas. Dat snapte ik en heb dat keurig uitgevoerd.
Ik: ga je de volgende keer weer mee naar zo een wedstrijd?
Puck: wat mij betreft nooit meer. Weet echter zeker dat mijn baas zo enthousiast was dat ik alleen maar lege briefjes heb in te brengen
WATERWERK
En als Ierse waterspaniël eigenaar kan je de verleiding natuurlijk niet weerstaan om een keer mee te doen aan waterwerk. Je eigen hond een boot op laten halen met jou er in en dan naar de kant zwemmen. We gaan er van uit dat Puck dat niet gaat redden in één dag maar zijn nieuwsgierig naar het avontuur. Dus samen met Layla vroeg op weg naar een mooi schiereiland omringd door water en riet. Daar aangekomen met onze ieniemienie waterspaniël in de groei te midden van allemaal volwassen retrievers en labradors. Koffie en welkom en dan het echte werk. Omstebeurt dummies en reddingsboeien met en zonder touw eraan ophalen uit het water. Dit alles ter voorbereiding op het echte avontuur. Lunch! Allemaal uitrusten voor het grote bootjesavontuur vanmiddag.
En dan gaat het gebeuren. Van tevoren is al aangekondigd dat de instructrice een beetje mee roeit om de hond niet teveel te belasten bij het bootje trekken. Dit is namelijk verboden. Het valt namelijk onder de wet die het gebruiken van honden voor hondenkarren verbiedt. Zo leer je nog eens wat. De bazin gaat met het bootje mee. De hond moet even wachten en zwemt er dan achteraan. De dummy met touw wordt afgegeven vanaf de boot / /uit de boot geworpen en de hond zwemt terug naar de kant met de dummy en dus ook met de boot. Het werkt gewoon!
Navraag bij de instructrice geeft aan dat van alle jaren die ze deze training heeft gegeven er twee honden de boot niet terug brachten. De ene had echt watervrees en de ander had iets lichamelijks.
Wat een geweldige dag. wij gaan nog een keer terug om dit nog eens mee te maken bij hondenschool Petra Driesen. Wanneer corona weer een biermerk is om dit nog eens mee te maken
Wandeling Rockanje
17 november verzamelden zich 11 Ierse water spanielen en wat buitenissige andere rassen zich bij het strand van Rockange in Zeeland. Thuis regen maar in Rockange weer IWS wandelweer. Zon, koud en windstil; Heerlijk! Na een kop koffie van de vereniging gingen we op pad. Veel mensen weer gesproken en geconcludeerd dat een groepsfoto met IWS’en niet zo maar gemaakt is. Na ruim anderhalf uur weer terug. De meeste IWS’en lichtelijk vermoeid en een paar nog helemaal niet. Conclusie: een mooie locatie om een wandeling te doen, IWS eigenaren maken zich niet gauw druk en als mogelijk gaan we weer lekker mee met de volgende IWS wandeling!
